“Tijdens nachtelijke wandelingen door steden neemt Beate Bos foto’s met haar mobiele telefoon en print deze daarna op grote formaten. Harde flitslichten en verrassende onderwerpen in de vorm van achtergelaten bierflesjes en tekstfragmenten worden vastgelegd. Niet de mensen zelf maar wat men achterlaat staat centraal in de foto’s. Samen vertellen ze een verhaal over wie er is geweest en de achtergebleven boodschappen, al dan niet expres of onbedoeld. Afval, stickers, graffiti tags en vervaagde posters vertellen hun eigen verhaal en worden de nieuwe hoofdpersonen van de nacht.
Bos bewerkt haar foto’s nooit, maar blijft trouw aan de ruwe kwaliteit van de snapshot. Dit correspondeert met het ruwe en directe van de nachtelijke stad.
Momenten van gelukkige toevalligheden en verassende combinaties zijn waar zij naar zoekt en waarin ze de kracht van het individuele beeld erkent. Deze foto’s combineert zij en vertellen samen een nieuw verhaal. Zij laat het daarmee over aan het publiek om woorden te geven aan het nieuwe narratief van de beelden.
In de tentoonstelling toont Bos de ruwheid van de stad en het verlaten gevoel die de nacht met zich mee kan brengen. Haar foto’s worden gepresenteerd als aanplakposters die je tegen zou kunnen komen op straat. Hierdoor krijgen de
afbladderende lagen, die bestaan uit meerdere over elkaar heen geplakte beelden uit haar archief een ander besef van tijd. Zo ontstaan binnen hetzelfde werk verborgen fotolagen die het snelle karakter van haar snapshots transformeren naar een groeiend document dat het gevoel van verstreken tijd weergeeft.”